سفارش تبلیغ
صبا ویژن

بی بی نصرت حیدری

قبل از رفتن به رختخواب، باید آرایش خود را پاک کنید.

6- برنزه نکنید.

اشعه UV یا ماورای بنفش نور خورشید یا نور مصنوعی (سولاریوم) که باعث برنزه شدن پوست می شود، شما را در معرض خطر ابتلا به سرطان پوست، پیری زودرس و چروک پوستی قرار می دهد.

بسیاری از داروهای تجویز شده برای درمان جوش، شامل پمادهای رتینوئید می باشند که می توانند پوست شما را در برابر اشعه UV آسیب پذیرتر کنند.

7- تحت نظر پزشک متخصص پوست، داروهای ضد جوش مصرف کنید.

این داروها به سرعت عمل نمی کنند و تعدادی دارو را باید مصرف کرد تا اثر واضحی بر پوست بگذارند.

برخی آکنه ها بعد از شش ماه از بین می روند.

ممکن است بعد از رفع آکنه لازم باشد هنوز داروها را مصرف کنید. البته زیادی دارو نیز می تواند پوست را تحریک کند.

بنابراین مدت زمان مصرف دارو را از پزشک خود بپرسید.

8- از کرم های ضد آفتاب بدون چربی استفاده کنید.

از کرم های ضد آفتاب بدون چربی استفاده کنید تا از پوست شما در برابر اشعه های ماورای بنفش نوع A و B محافظت کنند.

این محصولات باعث می شوند، منافذ پوست مسدود نشوند.

در صورتی که بیرون هستید، هر 2 تا 3 ساعت یک بار مجددا این کرم را به پوست خود بزنید.

بهبودی دیرتر و زخم شدن جای جوش از مشکلات ترکاندن جوش می باشد

9- از محصولات چرب و براق کننده مو استفاده نکنید.موادی مانند روغن سر یا ژل مو می توانند موجب بسته شدن منافذ پوست گردند.

بنابراین موهای خود را با شامپو بشویید. اگر موهای چربی دارید، هر روز سرتان را شامپو بزنید.

هنگامی که می خواهید از اسپری و یا ژل برای درست کردن موها استفاده کنید، حتما صورت خود را با پارچه ای بپوشانید.

10- موهایتان را از صورت خود کنار بزنید.

موقع خواب و در طول روز، موهای خود را دور از صورت قرار دهید تا پوستتان را ناراحت نکند.

موها حاوی چربی می باشند که می توانند منافذ پوست را ببندند و باعث بروز جوش شوند.

11- به پوست خود دست نزنید.

از مالش پوست صورتتان خودداری کنید، زیرا این کار باعث می شود که جوش ها بدتر شوند.

دستتان را زیر صورت خود نگذارید تا آلودگی دست به پوست صورت نرسد.

موبایل خود را دور از صورت خود نگه دارید.

دست ها و تلفن، دارای میکروب ها و چربی هایی هستند که باعث تحریک جوش ها می شوند.

عرق نیز می تواند جوش ها را بدتر کند. پس بعد از عرق کردن، پوستتان را بشویید.

12- جوش ها را دست نزنید.

فشار دادن جوش آن را بدتر می کند.

بهبودی دیرتر و زخم شدن جای جوش از مشکلات ترکاندن جوش می باشد.

ترکاندن جوش باعث می شود مواد آلوده به داخل پوست رفته و باعث التهاب و زخم پوستی گردد.

13- کرم مرطوب کننده بدون چربی استفاده کنید.

پوست سالم باید مرطوب بماند.

شما می توانید از مرطوب کننده های بدون چربی استفاده کنید.

یک مرطوب کننده خوب می تواند باعث آرامش پوست شود و از پوست در مقابل آکنه محافظت کند.

درمان های طبیعی

1- ابتدا صورت خود را با آب بشویید و خشک کنید. سپس آبلیموی تازه را در ظرفی ریخته و با یک پارچه به محل جوش ها بزنید و 15 دقیقه بگذارید بماند. سپس با آب گرم صورتتان را بشویید و خشک کنید. دو ساعت بعد می توانید از کرم مرطوب کننده استفاده کنید.

2- ابتدا صورت خود را با آب گرم بشویید و خشک کنید. سپس خیارها را با پوست شسته و حلقه حلقه کنید و در یک همزن بریزید. خیارهای له شده را 25 دقیقه بر روی پوستتان بگذارید.

3- یک عدد سفیده تخم مرغ را هم بزنید و آن را یک ساعت بر صورت خود بگذارید و بعد با آب ولرم بشویید.

4- در شب، یک قاشق غذاخوری دارچین را با سه قاشق غذاخوری عسل مخلوط کنید. مخلوط حاصل را یک ساعت در شب بر صورت بگذارید. بعد با آب گرم، صورت خود را بشویید. این کار را برای دو هفته انجام دهید.

5- گوجه فرنگی را شسته و در مخلوط کن بریزید. سپس مخلوط آن را 45 دقیقه بر صورت خود قرار دهید. سپس با آب گرم صورت خود را بشویید.

6- یک حبه سیر را دو قسمت کنید و یا آن را له کنید. چند بار در روز، این سیر را به محل جوش ها بمالید. بعد با آب ولرم صورت خود را بشویید و خشک کنید.

7- سیب زمینی را شسته و رنده کنید. بعد مدت 30 دقیقه بر روی صورت خود بگذارید.

منبع : شنیده ها - shenideha.com


 


[ جمعه 92/5/11 ] [ 2:21 عصر ] [ بی بی نصرت حیدری ] [ نظرات () ]

فرهنگ نیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی مقام معظم رهبری : در آن روزها ما در یک حالت بُهت بودیم. در حالى که در همه‌ى فعالیتهاى آن روزها ما طبعاً داخل بودیم. همان‌طور که مى‌دانید ما عضو شوراى انقلاب بودیم و یک حضور دائمى تقریباً وجود داشت. لکن یک حالت ناباورى و بهت بر همه‌ى ما حاکم بود. من یک چیزى بگویم که شاید شما تعجب بکنید.
من تا مدتى بعد از 22 بهمن هم که گذشته بود بارها به این فکر مى‌افتادم که ما خوابیم یا بیدار. و تلاش مى‌کردم که از خواب بیدار شوم. یعنى اگر خواب هستم، این رؤیاى طلائى که بعدش لابد اگر آدم بیدار شود هر چه قدر خواهد بود خیلى ادامه پیدا نکند، اینقدر براى ما شگفت‌آور بود مسأله.
سجده‌ی شکر...
آن ساعتى که رادیو براى اول بارگفت صداى انقلاب اسلامى، یک همچى تعبیرى. من تو ماشین داشتم از یک کارخانه‌اى مى‌آمدم طرف مقرّ امام. یک کارخانه‌اى بود که عوامل اخلال‌گرِ فرصت‌طلب آن‌جا جمع شده بودند و شلوغى راه انداخته بودند و در بحبوحه‌ى انقلاب که هنوز شاید بختیار هم بود، آن روزهاى مثلاً شاید هفدهم، هجدهم و مشکلات هنوز در نهایت شدت وجود داشت و هنوز هیچ کار انجام نشده بود اینها به فکر باج‌خواهى و باجگیرى بودند. توى یک کارخانه‌اى راه افتاده بودند، تحریکات درست کرده بودند و اینها، ما رفتیم آن‌جا که یک مقدارى سروسامان بدهیم. در مراجعت بود که رادیو اعلان کرد که صداى انقلاب اسلامى. من ماشین را نگه داشتم آمدم پائین روى زمین افتادم و سجده کردم. یعنى اینقدر براى ما غیر قابل تصور و غیر قابل باور بود. هر لحظه‌اى از آن لحظات یک مسأله داشت، به طورى که اگر من بخواهم خاطرات ذهنى خودم را در آن مثلاً بیست روزِ حول و حوش انقلاب بیان کنم یقیناً نمى‌توانم همه‌ى آن چه را که در ذهن و زندگى آن روزِ ما مى‌گذشت را بیان کنم.
ورود امام!
روز ورود امام البته آن روزِ ورود ایشان که ما از دانشگاه، مى‌دانید که متحصن بودیم در دانشگاه دیگر، مى‌رفتیم خدمت امام، توى ماشین من یک وقتى خدمت خود امام هم گفتم همین را. همه خوشحال بودند، مى‌خندیدند، بنده از نگرانىِ بر آنچه که براى امام ممکن است پیش بیاید بى‌اختیار اشک مى‌ریختم و نمى‌دانستم که براى امام چى ممکن است پیش بیاید. چون یک تهدیدهایى هم وجود داشت.
بعد رفتیم وارد فرودگاه شدیم، با آن تفاصیل امام وارد شدند. به مجرد این‌که آرامش امام ظاهر شد نگرانیها و اضطراب ما به کلى برطرف شد. یعنى امام با آرامش خودشان به بنده و شاید به خیلى‌هاى دیگر که نگران بودند، آرامش بخشیدند.
وقتى که بعد از سالهاى متمادى امام را من زیارت مى‌کردم آن‌جا، ناگهان خستگى این چند ساله مثل این‌که از تن آدم خارج مى‌شد. احساس مى‌شد که همه‌ى آن آرزوها مجسم شده در وجود امام و با کمال صلابت و با یک تحقق واقعى و پیروزمندانه این‌جا در مقابل انسان تبلور پیدا کرده.
وقتى که آمدیم وارد شهر شدیم از فرودگاه و با آن تفاصیلى که خب همه‌ى شماها شاهد بودید و بحمداللَّه هنوز در ذهن همه‌ى مردم شاید آن قضایا زنده است، همان‌طور که مى‌دانید امام عصرى از بهشت زهرا رفتند به یک نقطه‌ى نامعلومى و برادرانمان حالا به طور مشخص، آقاى ناطق نورى امام را در حقیقت ربودند و به یک مأمنى بردند که از احساسات مردم که مى‌خواستند همه ابراز احساسات بکنند و امام از شب قبلش که از پاریس حرکت کرده بودند تا دم غروب، تقریباً دمادم غروب دائماً در حال فشار کار و حضور بودند و هیچ یک لحظه استراحت نکرده بودند یک مقدارى استراحت بدهند به امام.
امام در مدرسه‌ی رفاه
ما هم پائین بودیم یعنى ما در آن حال، ما رفته بودیم رفاه. مدرسه‌ى رفاه کارهایمان را انجام مى‌دادیم. قبل از آنى که امام وارد بشوند ما نشسته بودیم با برادرانمان و روى برنامه‌ى اقامتگاه امام و ترتیباتى که بعد از ورود امام باید انجام بگیرد یک مقدارى مذاکره کرده بودیم، یک برنامه‌ریزیهایى شده بود.
آن روزها یک نشریه‌اى ما درمى‌آوردیم که بعضى از اخبار و مثلاً اینها در آن نشریه چاپ مى‌شد، از همان رفاه این نشریه بیرون مى‌آمد. یک چند شماره‌اى منتشر شد. البته در دوران تحصن هم یک نشریه‌ى دیگرى آن‌جا راه انداختیم یک دو سه شماره هم آن درآمد.
- عرض کنم که - من برگشتم آن‌جا و منتظر بودیم لحظه به لحظه که ببینیم چه خواهد شد. اطلاع پیدا کردیم که امام رفتند به یک نقطه‌اى که یک مقدارى آن‌جا استراحت کنند، نماز ظهر و عصرشان را ظاهراً نخوانده بودند نزدیک غروب شده بود، نماز ظهر و عصرشان را بخوانند و اینها. آخر شب بود، من داشتم خبرهاى آن روز را تنظیم مى‌کردم که توى همان نشریه‌اى که گفتیم چاپ بشود و بیاید بیرون.
ساعت حدود ده شب بود تقریباً، یک وقت دیدیم که از در حیاط داخلى [مدرسه‌ى]رفاه - که از آن کوچهِ باز مى‌شد یک در کوچکى بود - یک صداى همهمه‌اى احساس کردم من و یک چند نفرى آن‌جا سر و صدا کردند و {پیدا شد} معلوم شد که یک حادثه‌اى واقع شده.
من رفتم از دم پنجره نگاه کردم دیدم بله امام، تنها از در وارد شدند. هیچکس با ایشان نبود. و این برادرهاى پاسدار، - پاسدار که یعنى همان کسانى که آن‌جا بودند - که ناگهان امام را در مقابل خودشان دیده بودند سر از پا نشناخته مانده بودند که چه بکنند و دور امام را گرفته بودند، امام هم على‌رغم آن خستگى که آن روز گذرانده بودند با کمال خوشروئى با اینها صحبت مى‌کردند. اینها هم دست امام را مى‌بوسیدند، البته شاید یک ده پانزده نفر مثلاً مجموعاً بودند، همین‌طور طول حیاط را طى کردند رسیدند به پله‌هایى که به حال طبقه‌ى اول منتهى مى‌شد و آن پله‌ها پهلوى همان اتاقى هم بود که من توى آن اتاق بودم. من از پنجره آمدم دم در اتاق وارد هال شدم که امام را از نزدیک ببینم. امام وارد شدند. تو هال هم عده‌اى از بچه‌ها بودند اینها هم رفتند طرف امام، دور امام را گرفتند که دست ایشان را ببوسند.
من هر چى کردم نزدیک بشوم دست امام را ببوسم دیدم که به قدر یک نفر مزاحمت براى امام ایجاد خواهد شد و على‌رغم میل شدیدى که داشتم بروم خدمت امام دست ایشان را ببوسم، کنار ایستادم و امام از دو مترى من عبور کردند.
من نزدیک نرفتم چون دیدم شلوغ است دور و ور ایشان و رفتنِ من هم به این شلوغى کمک خواهد کرد. عین این احساس را من توى فرودگاه هم داشتم. توى فرودگاه همه مى‌رفتند طرف امام من هم خیلى دلم مى‌خواست بروم، اما خودم را مانع شدم، بعضى دیگر هم مانع مى‌شدم که بروند طرف امام که ایشان را خسته نکنند.
امام آمدند از پله‌ها رفتند بالا و در این حین پاى پله‌ها در حدود شاید یک سى چهل نفرى، چهل پنجاه نفرى آدم جمع شده بود. رفتند دم پاگرد پله‌ها که رسیدند که مى‌خواستند بروند بالا. یکهو برگشتند طرف این جمعیت و نشستند روى زمین و همه نشستند، یعنى خواستند که رها نکرده باشند این علاقه‌مندان و دوستداران خودشان را. یکى از برادران آن‌جا یک مقدارى صحبت کرد و یک خیر مقدم حساب نشده‌ى پرهیجانى - چون هیچکس انتظار این دیدار را نداشت - گفت. بعد هم امام یک چند کلمه‌اى صحبت کردند و رفتند بالا در اتاقى که برایشان معین شده بود راهنمائى شدند به آن‌جا. و همین‌طور دیگر خاطرات لحظه به لحظه...


 


[ جمعه 92/5/11 ] [ 2:19 عصر ] [ بی بی نصرت حیدری ] [ نظرات () ]

نماز در مکتب انسان ساز اسلام از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و هیچ عملی از اعمال دینی و افعال عبادی با آن قابل مقایسه نمی‌باشد و اگر خواسته باشیم تعالیم و دستورهای دین را درجه‌بندی و مراتبشان را مشخص نماییم، نماز در بالاترین درجه و مرتبه‌ تعالیم دینی قرار دارد و از چنان ارزشی برخوردار است که سایر ارزش‌های دینی در عرض آن قرار نمی‌گیرند و در دستورات نماز، سجده از ارکان آن و از لحاظ رفتاری زیباترین حالت بنده در برابر خداست.

شیعیان سجده بر زمین و آن چه از آن میروید را به شرط آن که خوراکی و پوشاکی نباشد جایز میدانند.اما غیر شیعه سجده بر همه چیز را روا دانسته و شیعیان را به بت پرستی متهم میکنند. افراطیهای از غیر شیعه می‌گویند: سجده بر خاک نه تنها مستحب و یا واجب نیست بلکه حرام است و هر کس از روی عمد مرتکب آن شود مشرک است.
دلیل ما برای سجده کردن بر مهر آن است که : اولا، شیعه و سنی به اتفاق، این روایت را نقل کرده اند که حضرت رسول اکرم (ص) چنین فرمودند: «جعلت لی الأرض مسجدا و طهورا : زمین برای من سجده گاه و از عوامل طهارت قرار داده شده است» با این حدیث اصل جواز سجده بر زمین اثبات میشود. ثانیا، آن که پیامبر (ص) جز بر زمین یا حصیر و آن چه که مثل آن از زمین می روید سجده نکردند، که این مطلب در روایت اهل تسنن نیز آمده است: «کان لا یسجد الا علی الارض».
همان طور که حضرت امام صادق (ع) نیز فرموده اند : «جز بر زمین یا آن چه که از زمین میروید سجده نکن»
پس سجده بر مهر ، تعظیم خاک نیست بلکه سر ساییدن به خاک ، کرنش در مقابل خداوند است و مهر نیز وسیله ای است جهت تسهیل و عبادت در هر مکان.
همه مسلمانان می‌گویند: سجده بر زمین و خاک آن صحیح است، بلکه برتر آن است که سجده بر خاک باشد چرا که احادیث فراوان نبوی این برتری را گوشزد فرموده است، و چون نیک بنگریم و سجده را در بوته اندیشه قرار دهیم خواهیم یافت که اوج افتادگی سجده است و غایت بندگی سر بر خاک گذاشتن
[ جمعه 92/5/11 ] [ 2:18 عصر ] [ بی بی نصرت حیدری ] [ نظرات () ]
   ........   

.: Weblog Themes By WeblogSkin :.
درباره وبلاگ

موضوعات وب
آرشیو مطالب
امکانات وب


بازدید امروز: 1
بازدید دیروز: 1
کل بازدیدها: 14288